Page 66 - ELEMENTS EUROPA (NL)

62

cirkelvormige galerij zijn op zich niet nieuw in de architectuur – daar zijn
voorbeelden van in grote woongebouwen, theaters en andere voorzieningen,
zelfs in enkele realisaties van Philippe Samyn zelf (de kantoorgebouwen van
Boulanger in Waterloo, de Waalse afdeling voor bosreproductie in Marche-en-
Famenne, de eengezinswoning in Manneriehof). Maar hier gaat het om meer dan
enkel een rond vertrek of een cirkelvormige gang. De galerij volgt de omtrek van
het hart van het gebouw en zo wordt tegelijk een visuele en tactiele nabijheid
gecreëerd met de glazen buitenschil. De aandacht spitst zich zo toe op dit
dubbele interieur: aan de ene kant een op zichzelf staande, afgesloten ruimte
die vergelijkbaar is met een soort crypte, aan de andere kant de grote en hoge
ruimte van een schip, bekeken vanaf het triforium. De intimiteit van een kamer
gecombineerd met de aantrekkingskracht van een openbare plaats.

De beperkingen van de geometrie en de ingewikkelde assemblages vereisen
veel aandacht voor het architecturale detail. De galerijen persen zich immers
tussen de hoofdstructuur en het tektonische geheel van de glazen huid. De
structuur neemt de horizontale druk van de verdiepingsvloeren over en moet
alle belasting overdragen naar de verticale elementen. De stalen delen van
de structuur passen zich aan aan de gewelfde vormen van de lantaarn en
dragen bovendien ook de beglazing van de buitenschil. De algemene syntaxis
schuilt in het detail van de mechanische bevestigingen (de scharnierende
stukken tussen de glaspanelen en de dragende structuur). Ze blijkt ook uit
de vernuftige oplossingen waarmee verlichtingsapparaten, airconditioning
en veiligheidstoebehoren (rookdetectors) weggewerkt zijn en die tegelijk
alle aandacht naar het frame trekken. De pleisterbekleding van de schuine
kolommen, de behandeling van de valse plafonds, die van de ondoorzichtige
wanden van de lantaarn, van de vloeren en van het lijstwerk, het zijn slechts
enkele details die bijzonder veel aandacht vereisten.