Page 65 - ELEMENTS EUROPA (NL)

ELEMENTS EUROPA DE BAROKKE ELLIPS EN ZIJN GANGEN 61

zijn door het wederzijdse binnendringen van aangrenzende vertrekken. Je zou
kunnen stellen dat de ellips de perfectie van een cirkel wilde bereiken, maar dat
tegen de prijs van het vervormen en uitrekken van het perspectief.

De geometrie van de ellips leent zich tot meerdere interpretaties. Een
historische interpretatie zou in zijn vorm een kosmologische formule zien
(de baan van de planeten en de wetten van Kepler, de bewegingsleer van de
hemellichamen en de wet van de zwaartekracht van Newton), een topologische
indeling (kegelsneden), een grafische weergave (de curve die ontstaat vanaf de
dubbele foyer volgens het tracé van de zogenaamde ‘onzichtbare tuinman’).
De vorm van de opeengestapelde vlakken van de lantaarn incorporeert
dus tal van mathematische, kosmologische en esthetische facetten. Het
uittekenen van een geometrie leidt echter niet tot architectuur zonder dat
er tal van herinneringen worden opgeroepen of genealogische waarden
worden overgebracht. Die evolutieve kracht en de uitwerking van het ontwerp
zijn de essentie van architectuur. Het is dus belangrijk aandacht te besteden
aan de mogelijke interpretaties van de opgetrokken gebouwen: die kunnen
na hun voltooiing immers meer en rijkere verklaringen en ideeën oproepen
dan die waarmee tijdens de verschillende fases van hun ontwerp rekening is
gehouden. De gecumuleerde effecten tijdens het bouwen, de oplevering en de
ingebruikneming zijn niet allemaal voorspelbaar of voorstelbaar in de visuele
uitgangshypothese, zelfs niet voor de beste ontwerper. Architectuur is een opslag
van vormen en hun intellectuele structuur die veel dieper gaat dan enkel een
som van de bouwstijlen en de geschiedenis zelf. De creatiefste projecten doen
de archetypes herleven.

Galerijen omgeven de conferentiezalen volledig, aan de achterkant van de
gevels van de lantaarn en zijn grote structuur van metaal en glas. De gangen die
naar de ingang van de tolkencabines leiden, volgen de beglaasde binnenwand
en behoren tot de verrassendste ruimtes van het gebouw. Die ronde galerijen
– tegelijk perifere corridors en coulissen van de verdiepingsvloeren waar
vergaderingen en ceremonieën plaatshebben – genieten van onrechtstreeks
daglicht en zorgen voor de nodige ademruimte rond het gesloten geheel
gevormd door de belangrijkste zalen. Door de stroken gemoffeld glas van de
lantaarn heen ziet men uit op het atrium en de binnenkanten van het patchwork
van ramen. De gebogen lijn van de gangen volgt de wanden van de lantaarn,
waarbij zijn profiel in alignement onmerkbaar smaller en breder wordt naargelang
de verdiepingen. De galerijen bieden ruimte om wat rond te zwerven. Dat is
noodzakelijk om een behaaglijk gevoel te creëren en het scherpt de verbeelding
en de intellectuele spontaniteit aan van alle mensen die in het gebouw aanwezig
zijn. Hoe kunnen we de suggestieve kwaliteiten en de esthetische stimulatie
voelbaar maken?

De gebogen lijn creëert een ongrijpbaar perspectief (als je de galerijen
betreedt, zie je er het einde niet van), terwijl de grote beglaasde trapeziums
van de wand naar buiten in de diepte uitkijken. De slingerende gang of de