400-Auditorium for the Limburg Provincial College

· Landschapsarchitectuur.
· Architectuur.
· Interieurarchitectuur.
· Engineering structuur.
· Engineering mechanica, elektriciteit, sanitair.
· Projectbeheer.
· Quantity surveyor.

Het project behelst een nieuw auditorium en bijbehorende infrastructuur voor de Provinciale Hogeschool Limburg, gelegen in een omgeving dat aan hogere opleidingen is voorbehouden; hierbij wordt het doel nagestreefd de studenten essentiële waarden bij te brengen. In architecturale termen vertaalt dit doel zich in een bijzondere aandacht voor de duurzaamheid van het gebouw en voor eerbied voor het milieu, door het gebruik van hoogwaardige materialen, door te zorgen voor een makkelijk onderhoud, voor efficiëntie op het vlak van energieverbruik en respect te tonen voor de wens van komende generaties om hun omgeving zelf te bepalen. Daarom moet het gebouw volledig ontmanteld kunnen worden en opgetrokken worden in herbruikbare materialen.

De structuur bestaat uit 21 identieke portieken met een radiale geometrie. Deze compositie laat toe om in één beweging het 95 meter lange en 35 meter brede oppervlak te overspannen. De draagstructuur van de vloer is gemaakt van naast elkaar liggende houten balken die rusten op een betonnen funderingsysteem van zuilen en balken.

Het centrale deel van het gebouw krijgt de hoofdfunctie toegewezen: het auditorium en zijn podium met bijbehorende voorzieningen, rechtstreeks verbonden met de hoofdingangen aan weerszijden. De voorzaal bevindt zich aan de zuidwestelijke kant, nabij het bestaande restaurant en cafetaria. De evenementenruimte, toegewijd aan het studentenleven, bevindt zich in het noordoostelijk deel. Uit akoestische en functionele overwegingen, wordt deze gescheiden van het centrale auditorium door een overdekte buitengang die ook een makkelijke diensttoegang tot het auditorium toelaat.

Met uitzondering van het centrale deel dat voor praktische redenen is afgeschermd, zijn de zijgevels van het gebouw helemaal van glas om zoveel mogelijk daglicht te laten binnendringen en een visuele en sociale wisselwerking te stimuleren tussen binnen en buiten.

Het concept wil ook de geest van de omgeving vatten en een gebruiksvriendelijke ruimte bieden voor werk, leven en studie, waarbij zijn eigen identiteit bijdraagt tot het grotere geheel.

Op het niveau van de stad worden maatregelen getroffen om het doorgaande verkeer af te leiden naar de grotere inkomende verkeersaders om het plaatselijke groen ademruimte te geven. De Elfde-Liniestraat, die de grootste verkeersdoorgang vormt door de campus, wordt voor alle verkeer versperd met uitzondering van het openbaar vervoer van de stad Hasselt. De Vilderstraat, die aan de noordoostelijke kant de grens van de campus vormt, wordt deels tot eenrichtingsverkeer gebracht om sluikverkeer vanuit de groene lanen te vermijden. De bestaande parkeerterreinen worden toegankelijk gehouden.

Op lokaal vlak wordt met de aanleg van een brug over de Demerrivier, die aan de zuidwestelijke kant van het terrein vloeit, een rechtstreekse link gemaakt met de fiets- en wandelroute die langs de overkant van de rivier loopt. Met het inkleden van de buitentrap van de studententoren wordt een nieuw baken gecreëerd in de nieuw ingerichte wijk; het inkleden gebeurt met van binnenin verlichte, geëxpandeerde metaalplaten. Deze kolom van gedempt licht draagt als kroon een nieuw logo dat aan de instelling wordt voorgesteld.

Daar waar de toren als een baken dient voor de omgeving, staat het nieuwe auditorium, midden in de binnenruimte van de campus, als een kerk in het midden van het dorp. De oude sportterreinen (een groot stuk braakliggende grond) worden door de ligging van het auditorium veranderd in een opeenvolging van ruimtelijk gestructureerde pleinen, patio’s en tuinen die de campus opnieuw op schaal van de voetganger brengen. Een centraal plein wordt gecreëerd in het middenveld tussen het nieuwe auditorium, het bestaande restaurant en een gepland cafetaria. Het wordt voorzien voor informele vergaderingen tussen studenten, leraars, bezoekers en personeel.

De zachte glooiing van het grasdak, die met de bestaande grasvelden samenvloeit, biedt een originele plek voor rust en vrije tijd. Daarmee krijgt de ruimte rond het gebouw een nieuwe bewegingsvrijheid, met nieuwe uitzichtpunten voor de wandelroutes en een in het geheel meer interessant landschap. Zo wordt ook de nadruk gelegd op het groene karakter van de campus, dankzij een discrete aanwezigheid in het uitzicht voor de omgevende gebouwen, terwijl de verbinding met het Kapermolenpark, net over de rivier, wordt benadrukt. Daarnaast biedt het grasdak ook een uiterst efficiënte thermische en akoestische isolatie die een mechanische koeling overbodig maakt. De gewelfde vorm vermindert de verblinding van de voorbijgangers als zij het zonlicht achter hen hebben en vermindert de schaduwruimte als het zonlicht achter het gebouw staat.

Kunst is een belangrijk element waarmee de studenten in de kunstvakken, voor wie het gebouw is bestemd, zich dit gebouw eigen maken. Het eenvoudige, open concept van de infrastructuur biedt een ruime waaier aan mogelijkheden voor het integreren van een levendige openluchtverzameling kunstvoorwerpen. De “Piazza” recht voor het auditorium kan worden gebruikt voor beeldhouwwerk terwijl het grasdak en de groene ruimtes aan beide kanten zich uitstekend lenen aan ‘Land Art’-projecten. Hiermee kan een rijk, stimulerend samenspel worden geschapen van meesterwerken en experimenteel werk van de studenten, van permanente en tijdelijke inrichtingen.

De blinde delen van het auditorium kunnen worden gebruikt voor het maken van fresco’s of als scherm voor projecties. Zij kunnen als flexibele ondergrond worden aangewend voor een grote verscheidenheid aan evenementen op het Piazza terwijl de trappen worden gebruikt als openluchtzitbanken.

Mediamuren worden in de lobby ingebouwd met ruimtes om het publiek in te lichten van komende gebeurtenissen en bieden op hun beurt verdere aanwendingsmogelijkheden voor kunstwerken met video- of digitale technieken.

Document E41_01/400 -Nl Editie2003-01-07