Page 14 - AGC_MultiLingue_HD.indd

14
Architectuur is een artistiek en technisch proces met als doel het ‘Grote Project’ van de bouwheer af te stemmen op de ‘geest van de plaats’ of genius loci.
Dat proces is bijzonder complex en vereist intens teamwerk, waarbij alle betrokken partijen, met name de opdrachtgever, de projectontwerpers en de bouwonderne- mingen hun ervaringen en hun persoonlijkheden moeten bundelen voor het ‘Grote Project’.
In dit proces speelt de architect de rol van componist en dirigent.Tijdens alle fasen van het proces is hij de spilfiguur die de functionele, technische en artistieke synthe- sen aanreikt die nodig zijn voor het naadloos aansluiten en de coördinatie van ieders inspanningen met het oog op het uiteindelijke, concrete doel: het gebouw dat op het terrein verrijst.
Deze inleiding handelt dus over de genius loci van Louvain-la-Neuve en situeert
dit project in de continuïteit van mijn werk en mijn experimenten.
de Geest VaN de PLaats (GeNius LoCi)
Deze uitdrukking van Christian Norberg-Schulz1 bestrijkt een zo breed mogelijk geheel van fysieke (zoals oriëntatie, omgeving, aard van de bodem, topografie, fauna, flora, klimaat, vervuiling allerhande...) en immateriële kenmerken (geschiedenis, legenden, sociologie, openbaar of particulier beheer...) die eigen zijn aan
de plaats waarop gebouwd wordt.
Inzicht hebben in de ‘geest van de plaats’ is voor de projectont- werper essentieel. Alle kenmerkende eigenschappen van de plaats hebben immers een beslissende invloed op het ‘Grote Project’, on- geacht of ze beperkingen of buitenkansen inhouden. het is bijzon- der belangrijk die restricties en capaciteiten te onderkennen vanaf het begin van de studie, waardoor er bijzonder veel druk wordt gelegd op die fase van het project. het verwerven van inzicht in
de genius loci is van nature een proces dat duur is en vaak veel tijd in beslag neemt.
De genius loci van dit project werd in grote mate bepaald door de oprichting van de nieuwe stad Louvain-la-Neuve.
LouVaiN-La-NeuVe
Professor Michel Woitrin werd aangewezen om het project in goede banen te leiden en vanaf 1968 werd begonnen met het ont- werpen van de nieuwe stad door een multidisciplinair team onder leiding van Raymond Lemaire (professor kunstgeschiedenis aan de Katholieke Universiteit Leuven [KUL]), Jean-Pierre Blondel (archi- tect en stedenbouwkundige, professor aan La Cambre) en Pierre Laconte (econoom) onder de open en opbouwende blik van de autoriteiten van de UCL, en dit tot op de dag van vandaag.
De eerste steen van het allereerste gebouw (het Cyclotron)
werd op 2 februari 1971 gelegd.
In Louvain-la-Neuve zijn de theoretische principes expliciet en helder, en de stedenbouwkundige voorschriften begrijpelijk en strikt, wat al vanaf het prille begin van de stad architecten aantrok. Dat was ook voor mij het geval en ik werd er vanaf 1977 met wel- willendheid ontvangen (ik werk er trouwens nog steeds, net zoals mijn collega’s).
fffff