Page 121 - ELEMENTS EUROPA (NL)

ELEMENTS EUROPA VOOR- EN ACHTERKANT VAN HET DECOR 117

van de openingen die in de caissons gemaakt moesten worden,
werden zo veel mogelijk gerationaliseerd omwille van de
technische haalbaarheid en voor een optimale standaardisatie
(slechts één opening per caisson, altijd in een hoekje, op een
vaste afstand van de rand).

Deze technisch-esthetische keuze is belangrijker dan ze lijkt
(zie ‘Het vierkant van 15 x 15 cm, p. 128), want ze moet ‘orde in
de chaos’ scheppen en twee extremen vermijden:
– Werd de voorkeur gegeven aan architecturale regelmaat,
zoals oorspronkelijk voorzien was, dan zou dat bijvoorbeeld
geleid hebben tot een elliptische werktekening van het plafond
zodat de verlichting volledig de plaatsing van de tafels volgde.
Een elegant maar duur ‘bravourestukje’ waardoor de andere
elementen (luidsprekers, noodverlichting, branddetectoren,
sprinklerkoppen, structuurbalken) ‘verplicht’ gelijnd moesten
worden in een bijzonder beperkende geometrie. De geringste
afwijking daarop zou dan fout geleken hebben. Het gebruik
zou ook weinig flexibel zijn, omdat elke wijziging van de
tafelopstelling een wijziging van het plafondplan zou vereisen.
– Maar als techniek de vrije teugel zou krijgen, zou de
apparatuur niet volgens een regelmatig patroon geïntegreerd
zijn en zou met de ovaal slechts ‘zo goed mogelijk’ rekening
gehouden worden … Dus heel weinig, als een logische
implantatie van apparatuur enkel bedoeld is om de lengte
van de kabels te beperken!

Toch vertrekt de gekozen oplossing van de tweede aanpak
en werd een orthogonaal standaardontwerp op basis van een
vierkant gemaakt dat perfect aangepast is aan een regelmatige
verdeling van onderdelen zoals sprinklerkoppen. Bijgevolg kon
de verlichting de elliptische opstelling van de tafels slechts
bij benadering volgen, wat weliswaar aanzienlijk verbeterd
werd door de positionering van de gaatjes in de hoeken van
de vierkante tegels (elke armatuur kan door ze te draaien vier
verschillende posities innemen op een en dezelfde tegel).

De bijzonder pregnante veelkleurige samenstelling van
het plafond dringt al die ‘onregelmatigheden’ echter naar
de achtergrond. Haar ‘figuratieve inductie’ moet immers
over de hele zaal bekeken worden en springt zonder visuele
concurrentie in het oog samen met de armaturen, die opgevat
zijn als een geheel van kleine elementen die elk naargelang hun
eigen vorm verdeeld zijn over de ruimte.