125
EUROPA
Afbeelding van de binneninrichting van de vergader-
zaal op de 5de verdieping van de lantaarn, 2012-2013.
Tapijten en plafonds door Georges Meurant.
De bovenbouw van de lantaarn mocht niet hoger zijn dan 58,20 m (bovengrens op-
gelegd door het stedenbouwkundig reglement) en de hoogte van de verdiepingen
diende afgestemd te zijn op die van de Résidence Palace. Er moest bijgevolg een
structuur ontworpen worden die in staat zou zijn de verticale en zijwaartse krachten
van die opeenstapeling van verdiepingsvloeren op te kunnen vangen. Op het tijdstip
van de wedstrijd hadden de balken een monsterlijke dikte: 3 m. Een vruchtbare denk-
oefening over polonceauspanten [zie het werk van Philippe Samyn, ingenieur, aan de
Vrije Universiteit Brussel
, en zijn boek
Étude de la morphologie des structures à l’aide
des indicateurs de volume et de déplacement
, Académie royale de Belgique, Classe
des sciences, 2004] leidde tot een andere, morfologisch gezien elegantere keuze van
grote structurele intelligentie. De krachten van de vloeren worden overgenomen en
gedragen door de zuilen aan de rand van de lantaarn, dankzij een metalen spant dat
vertrekt vanuit het midden van de verdiepingsvloeren. De plafonds van de grootste
zalen tonen de onderbouw van die vloeren, gemaakt van onderling gekruiste stalen
staven die vertrekken vanuit een centrale tamboer. Het plafondvlechtwerk roept als
een driedimensionale spiegel beelden op van het plaveisel van Michelangelo’s
Piazza
del Campidoglio
. De plafonds van Georges Meurant geven een kleurige achtergrond
aan het netwerk van die krachtlijnen, gelijkend op een vlechtwerk van metaal; ze
helpen om de spanning van de structuur zichtbaar te maken en bieden de mogelijk-
heid om de vloeren dunner te vervaardigen. ze verlenen een rustgevend aspect. Dat
is een van de essentiële punten van de bouwfilosofie van Philippe Samyn: de controle
over de stevigheid en de veiligheidswaarborgen van een gebouw vereisen een rigider
systeem; de architectuur moet er haar flexibiliteit bij behouden. Ofwel verkrijgt men
die stevigheid door meer materiaal ofwel door geometrie. Als oplossing werd ervoor
gekozen de eigen frequentie van de vloeren te verhogen, zoals men snaren van een
muziekinstrument opspant. De verbinding tussen de vloeren en de zuilen is het voor-
werp van detailkoppelingen waardoor zowel het statische als het dynamische gedrag
verzekerd wordt.
GLAZEN ELLIPSEN
